Tüm zamanların en ünlü gemisi Titanik, herkes tarafından bir
deniz faciası nedeniyle tanınır oysa dev yolcu gemisinin ardında
inanılmaz bir gizem saklı.
Hiç kimse onun dünyanın en büyük
kehanetlerinden birisini yaptığını bilmiyordu. Hatta kendisinin dahi
haberi yoktu. Adı; Morgan Robertson´du, Amerikalıydı, 1861´de doğdu,
gençken denizcilik yaptı, sonra ise bir elmas eksperi oldu ve New
York´da kuyumculuk yaptı. Sonra Kipling´in bir öyküsünü okudu ve yazar
olmaya karar verdi. İlk öyküsü 25 $´a satıldı, daha sonra yazdığı 10
öyküden ise 1000 $ kazandı. Yazmak ona artık kolay ve kazançlı
geliyordu. 1897 yılının bir kış gecesinde 24.Caddedeki dairesinde yeni
bir deniz öyküsü yazmayı planladı. Bu bir uzun öykü olacaktı.
Hayalinde dev bir yolcu gemisi vardı, asla batmayan bir gemi. Bir aşk
teması üzerine kurulu olan öykünün kahramanları bu dev gemiye binip,
İngiltere´den ABD´ye gidiyorlardı ve aşk hikayesi dünyanın en lüks
gemisinde sürecekti. Ama öykünün hayali kahramanları beklenmedik bir
sürprizle karşılaşacaklar ve bir deniz kazası batmaz denen gemiyi
okyanusun dibine yollanacaktı. Robertson´un teması buydu, oturup
yazmaya başladı ve öyküye iki isim verdi; "Futility"yani "Nafile" ve
"Titan Kazası"... Evet, yanlış okumadınız; Titan... Şimdi beraberce
Robertson´un romanından bir bölümü; "Titan"ın batış sahnesini okuyalım.
"Gözcü
haykırdı; ´buzdağı! Birinci subay, kaptana haber verdi ve derhal makine
dairesine tornistan yani geri git emri verildi. Fakat dev gemi
durmuyordu, hızını kesmesi için zaman lazımdı ve sisler arasında
görünen buzdağı yaklaşıyordu. Aşağıdan ise orkestranın ve eğlenen
insanların sesleri duyuluyordu. Sonra buzdağı gemiye ulaştı, bu arada
gemi ters çalışan pervanelerin gayretiyle yan dönmüştü ama yetersizdi
ve kaptanla yardımcılarının çaresiz bakışları arasında buzdağı Titan´ın
sancak tarafına çarptı. Darbe hafifti hatta pek hissedilmedi, kaptan o
anda ucuz atlattık diye düşünüyordu. Ama birkaç dakika sonra gemi
birden yan yattı, buzdağı asıl yarayı su kesiminin altında açmıştı,
yara öldürücüydü çünkü uğursuz buzdağı Titan´ın bordasını jilet gibi
keserek, parçalamıştı."
Daha sonra Robertson öyküye; gemi hızla
su aldığını. Alarm verildiğini, filikaların indirilerek, önce kadınlar
ve çocuklar bindirildiğini, yardım çağrıları yapılırken, Avrupa´nın en
ünlü ve zengin ailelerinin mensuplarnın birbirlerine ebediyen veda
ederken, dev yolcu gemisi Titan’ın buzlu kutup sularına hızla
gömüldüğünü anlatarak devam ediyordu. Ve Robertson 1898 yılında
öyküsünü küçük bir kitap olarak yayınladı. Kitap onu çok daha sonra
ölümsüz yapacaktı, dünyanın en çarpıcı ve en dehşet verici kehanetini
yazmıştı ama sonuç yayınladığı dönem için aynen kitabın adı gibiydi
yani "Boşyere" Aradan 14 yıl geçti ve başka bir zamanda, başka bir
gemi, asla batmaz denen dünyanın en lüks ve en büyük yolcu gemisi
Titanik, İngiltere’nin Southampton limanından yeni dünyaya doğru denize
açıldı. Sonra, 1912 yılında 14 Nisan´ı, 15 Nisan´a bağlayan gecede
sisler arasından birden ortaya çıkan bir buzdağı batmaz denen
Titanik’in katili olacaktı. Yukarda okuduğunuz Robertson´un romanındaki
batış sahnesi aynen gerçekleşti. Sadece o kadar mı? Bakın Morgan
Robertson Titanik´den 14 yıl önce yazdığı romanında daha neleri
bilmişti;
*Robertson´un romanındaki Titan adlı gemi Southampton
limanından yola çıkıyordu ve 14 yıl sonra Titanik de aynı limandan yola
çıktı.
*Romandaki gemi ile, Titanik arasında sadece 4 metre fark vardı. Titan 248 metre, Titanik 252 metreydi.
*İki
geminin ağırlıkları da çok yakındı. Robertson romanında Titan´ı 70.000
ton ağırlığında yazmıştı; Gerçek Titanik ise 66.000 tondu.
*Her iki
geminin de üç pervanesi vardı ve her ikisi de 3000’er yolcu
taşıyorlardı. Gerek romandaki hayali Titan´a gerekse de gerçek
Titanik´e Avrupa´ nın sayılı zenginleri ve ünlü aileleri binmişlerdi.
Daha da ötesi var;
Robertson´un
romanındaki dev Titan, New Foundland yakınında; Kuzey Atlantik´ de bir
buzdağına çarparak battı ve işte inanılmaz ama gerçek; Talihsiz Titanik
de 14 yıl sonra aynı koordinatta, aynen romandaki benzeri gibi bir
buzdağına çarparak okyanusa gömüldü.
Ve her iki gemide de;
yeterince cankurtan filikası yoktu; Robertson romanındaki gemide 24
filika bulunduğunu yazıyordu; Titanik´de ise 22 filika vardı ve bu
yüzden can kaybı büyük oldu.
Sonra...Gerçek kazanın sonucunda
1513 yolcu boğularak öldü ve kayboldu. Aynen 14 yıl önceki romanda
yazıldığı gibi... Robertson´un romanındaki Titan´da ise 1500 kişi
ölüyordu.
*Aynı asla batmaz denen gemi,
*Aynı yerden aynı yere yolculuk,
*Aynı tarihte, aynı yerde kaza,
*Aynı buzdağı ve aynı tür batış,
*Aynı yolcu ve ölü sayısı,
*Hatta iki gemi de batarken orkestranın ilahi çalmasına kadar...
Bir kez daha okuyun ve düşünün... Morgan Robertson başarılı olamadı,
kitabı satmadı, daha sonra yazdıkları da ilgi görmedi. Bunalıma
girerek, bir hastanede psikolojik tedavi gördü. Sonra yeni biröykü
yazdı, bir Fransız dergisinde yayınlanan bu öyküde de, denizaltılardan
söz ediyor ve periskopu tarif ediyordu. Ama yine ilgi görmedi.
Başarısız bir yazar olarak, Mart 1915´de bir otel odasında ayakta
geçirdiği bir kalp kriziyle yaşama veda etti. Asıl inanılmaz olay
burada çünkü Robertson mart 1915´de öldü. Yani gerçek Titanik´ in
batışından üç yıl sonra...Ve hiç kimse Robertson´la ilgilenmedi, yine
kimse farketmedi ve hiç kimse onun 14 yıl önce Titanik´i aynen nasıl
anlatabildiğini merak etmedi.
Kimse onu anımsamadı, ta ki
1980´lerde inanılmaz olaylarla ilgili araştırmalar yapılıncaya kadar...
Morgan Robertson;Titanik batmadan 14 yıl önce, gemiyle ve kazayla
ilgili herşeyi tıpatıp aynen nasıl yazmıştı ? Raslantımıydı? O,
başarısız bir yazar olarak tarihin karanlıkları arasında kayboldu,
şimdi ise ruhu hatırlanmanın sevinci içinde olmalı... Kehanet sıradan
bir iş değil, ve asıl gizem kendi yapısında, ne zaman ve nerede ortaya
çıkacağı hiç belli olmuyor; oysa gelecekte nelerin olacağı konusunda
çevremiz sayısız ipucu dolu; yeter ki görmek için çaba gösterelim.
Mesaj Sayısı
Konu: Titanic'in Batmasından 14 Yıl Önceki Büyük Gizem 
